مجله آکادمی باغ کتاب

جزیرۀ ججو[1] بزرگترین جزیرۀ نزدیک به ساحل کرۀ جنوبی است. این جزیره در استان ججو قرار دارد. جزیرۀ ججو مقصد گردشگری محبوبی است که به آن «هاوایی کره» هم می گویند. در سال 2007 قسمتی از این جزیره به عنوان یکی از مکان های میراث جهانی یونسکو برگزیده شد و در سال 2011 به عنوان یکی از عجایب هفتگانۀ جدید طبیعت رأی آورد.

حقایقی دربارۀ جزیرۀ ججو برای کودکان

• جزیرۀ ججو یک جزیرۀ آتشفشانی بیضی شکل است. این جزیره در محدوده ای به مساحت تقریباً 714 مایل مربع (1848 کیلومتر مربع) گسترده شده است.
• جزیرۀ ججو حدود 2 میلیون سال پیش در اثر فوران های آتشفشانی تشکیل شده است.
• کوه هالا[2] هستۀ آتشفشانی مرکزی این جزیره و با ارتفاع 6398 فوت (1950 متر) بالاتر از سطح دریا، بلندترین کوه کرۀ جنوبی است. این کوه یک آتشفشان خاموش است و در دهانۀ آن یک دریاچه وجود دارد. 
• در سال 2014 جمعیت جزیرۀ ججو، 621500 نفر بود. شهر ججو، شهر اصلی این جزیره است و بیش از دو سوم کل جمعیت آن (408364 نفر) را در خود جای داده است.
• آب و هوای این جزیره گرم و نیمه گرمسیری است و دمای هوا بندرت به زیر 0 °C (32 °F) می رسد.
• آب و هوا، مناظر، سواحل و مناطق حفاظت شدۀ جزیره آنرا به مکان محبوبی برای بازدید تبدیل کرده اند. این جزیره بطور خاص تعداد زیادی از گردشگران ژاپنی و کره جنوبی را به خود جذب می کند.
• مسیر پروازی سئول (پایتخت کرۀ جنوبی) به جزیرۀ ججو شلوغ ترین مسیر پروازی جهان است. در سال 2017، 64991 پرواز در این مسیر انجام شد. همچنین، در سال 2016، بندر ججو با 1.2 میلیون بازدیدکننده از طریق کشتی های تفریحی، بیشترین تعداد بازدید را در میان بنادر آسیایی داشته است.
• علاوه بر این، جزیرۀ ججو مقر پایگاه دریایی ججو است که بطور رسمی بندر مجموعۀ غیرنظامی-نظامی ججو[3] نامیده می شود. کار ساخت این پایگاه در سال 2016 و پس از تعویقی طولانی که به دلیل اقدامات معترضان صورت گرفته بود، به پایان رسید. این مجموعه طوری طراحی شده که به کشتی های تفریحی هم اجازۀ پهلو گرفتن در این بندر را می دهد و به این ترتیب همزمان با کمک به کرۀ جنوبی برای دفاع از مسیرهای آبی اش، موجب تقویت و پیشرفت گردشگری می شود. 
• جزیرۀ ججو طولانی ترین دالان گدازۀ جهان را دارد. دالان گدازه، یک تونل طبیعی است که از سفت و سخت شدن گدازه ها ایجاد می شود. نام این دالان، غار مانجانگول[4] است و بخشی از مناطق حفاظت شدۀ یونسکو محسوب می شود. دالان گدازه به طول 5 مایل (8 کیلومتر) امتداد یافته و بخشی از آن برای ورود و گردش عمومی باز است.  
•  بسیاری از سریال های تلویزیونی پرطرفدار کرۀ جنوبی در جزیرۀ ججو فیلمبرداری می شوند و بازدید تعداد بسیار زیادی از طرفداران این سریال ها از این جزیره، موجب تقویت و افزایش گردشگری شده است.
• خاکی که برای کاشت یک درخت صلح نمادین در نشست صلح میان کرۀ شمالی و کرۀ جنوبی در سال 2017، استفاده شد متعلق به جزیرۀ ججو بود.
• این جزیره به دلیل وجود زنانی که برای صید صدف در عمق زیاد به غواصی آزاد مشغول هستند، معروف است. این سنت به قرن 17 میلادی مربوط می شود و زنان زیادی همچنان در دهۀ 60 و 70 زندگی شان بدون کمک هیچگونه تجهیزات خاصی غواصی می کنند.

سؤال و جواب

سؤال: چرا جزیرۀ ججو مقصد گردشگری بسیار محبوبی است؟

جواب: جزیرۀ ججو به دلایل متعددی از جمله سواحل زیبایش، فاصلۀ کم آن تا پایتخت (1 ساعت پرواز)، وجود پارک ها و مناطق حفاظت شدۀ زیاد، فرهنگ مخصوص به خود و آب و هوای معتدلش، یک مقصد گردشگری محبوب است. ویژگی های دیگری مانند امکان بازدید از مکان هایی که بسیاری از برنامه های محبوب تلویزیونی در آن ها فیلمبرداری شده اند، امکان بازدید از طولانی ترین دالان گدازه در جهان و وجود مسیرهای پیاده روی و فعالیت های فرهنگی زیاد را هم باید به جاذبه های این جزیره اضافه کرد.

سؤال: تأثیرات افزایش گردشگری بر جزیرۀ ججو چیست؟

جواب: با وجود برنامه ریزی برای فرودگاه دوم جزیرۀ ججو به منظور کاهش ازدحام شلوغ ترین مسیر پروازی جهان، دولت کرۀ جنوبی در پی سه برابر کردن تعداد ورودها به جزیره تا سال 2035 و رساندن آن به عدد 45 میلیون است.  

اما، در حالیکه حضور گردشگران موجب رشد و توسعۀ مشخصات مختلف و وضعیت افتصادی جزیرۀ ججو می شود، افزایش تعداد بازدیدکنندگان نقاط ضعف زیادی را به همراه دارد و حتی در مواردی، افزایش تعداد موجب به خطر افتادن ویژگی های اصیلی می شود که افراد زیادی را به این جزیره جذب می کنند.

یکی از اهداف مورد نظر برای جزیرۀ ججو این است که از طریق جایگزینی سوخت های فسیلی با منابع انرژی تجدیدپذیر مانند توان خورشیدی، باد و برق آبی، تا سال 2030 این جزیره به مکانی عاری از کربن تبدیل شود. اما، افزایش زیاد تعداد گردشگران دستیبابی به این هدف را دشوارتر می کند زیرا با وجود افراد بیشتر، منابع انرژی بیشتری مورد نیاز خواهند بود.

در سال 2002 جزیرۀ ججو به عنوان یکی از مناطق شبکۀ جهانی ذخیره گاه های زیست کره نامگذاری شد. این جزیره در سال 2007 در فهرست مکان های میراث جهانی و در سال 2010 در فهرست ژئوپارک های جهانی قرار گرفت. در حال حاضر این نگرانی وجود دارد که حضور تعداد بیشتر گردشگران به اکوسیستم جزیره آسیب خواهد رساند و موجب آلودگی بیشتر خواهد شد. علاوه بر این، تعداد بیشتر بازدیدکنندگان شلوغی جزیره را افزایش خواهد داد و معایبی را برای این جزیره به عنوان مقصدی برای افرادی که در پی بازگشت به طبیعت هستند، ایجاد خواهد کرد.

در حال حاضر، ساکنین محلی جزیره مشکلات زیادی را به دلیل حضور گردشگران تحمل می کنند و این ترس و نگرانی را دارند که هر گونه افزایشی فقط موجب بدتر شدن معضلات ترافیکی، وضعیت آلودگی، ریختن زباله، و مصرف بی رویه منابع آب زیرزمینی خواهد شد. علاوه بر این، شکایت هایی هم وجود دارد که فقط درصد بسیار کمی از پولی که گردشگران خرج می کنند، واقعاً به سود اقتصاد محلی است و بخش عمدۀ آن به سود شرکت هایی است که مراکز آنها در جاهای دیگر است.

منبع: scienceforkidsclub (2020)

ترجمه: آکادمی کودک باغ کتاب تهران