هسته اتم
ویکی آکادمی | هسته اتم یک خوشه چگال از پروتون‌ها و نوترون‌ها است که در مرکز اتم قرار دارد و با ابرهای الکترونی احاطه می‌شود. اندازه هسته، نسبت به اندازه اتم بسیار کوچک است. اگر اتم را به اندازه یک استادیوم فوتبال در نظر بگیریم، هسته آن حدودا به اندازه یک نخود فرنگی خواهد بود.
ساختار اتم تا سال ۱۹۰۹ میلادی نامعلوم بود. در این سال، فیزیکدان نیوزیلندی، ارنست رادرفورد، طی آزمایشی نشان داد که بار مثبت در مرکز اتم متراکم شده است. دستیاران رادرفورد ذرات القای بار مثبت را به یک ورق نازک طلا شلیک کرده و دیدند که اغلب ذرات در امتداد خط برخورد از درون ورق عبور می‌کنند، هرچند که تعداد کمی از آن‌ها با زاویه بسیار زیاد به طرف بالا منحرف می‌شدند. رادرفورد از این مشاهده نتیجه گرفت که این انحراف زیاد در اثر برخورد ذرات القا با هسته‌های باردار مثبت کوچکی است که در مرکز اتم‌ها قرار دارند.
امروزه می‌دانیم که هسته اتم از تجمع تعداد زیادی پروتون و نوترون ساخته شده است. پروتون‌ها به دلیل بار الکتریکی مثبت یکدیگر را دفع می‌کنند، اما از طرف دیگر نیروی قوی جاذبه بین پروتون‌ها و نوترون‌ها بر این دافعه غلبه کرده و اجازه هسته اتم را در کنار هم نگه می‌دارد.