لقاح مصنوعی
ویکی آکادمی | لقاح مصنوعی یا IVF تکنیکی است که امکان حاملگی را برای بعضی از زنان نابارور ایجاد می‌کند. در مواردی که یک زن به شیپور رحمی خود آسیب زده و یا همسر او اسپرم کمی داشته باشد، پزشکان این روش را پیشنهاد می‌کنند.
در فرآیند لقاح مصنوعی، زن معمولا از داروهایی استفاده می‌کند که تعداد تخمک‌های بالغ در تخمدان را افزایش می‌دهد. پزشکان با هدایت یک سوزن مجهز به اسکنر فراصوتی به درون تخمدان، علاوه بر نمایش داخل آن، تخمک‌ها را جدا می‌کنند. تخمک‌ها با اسپرم ترکیب شده و در آزمایشگاه کشت می‌شوند.
اگر نطفه بتواند رشد کند، معمولا یک تا سه تا از آن‌ها درون رحم زن کاشته می‌شوند. نطفه‌های بیشتر به معنای شانس بالاتر برای حاملگی موفقیت‌آمیز است. اما بسیاری از کشورها پیشنهادات یا قوانینی دارند که تعداد نطفه استفاده شده را به دلیل افزایش احتمال حاملگی چندقلویی و زایمان پیش از موعد، محدود می‌کنند.
عموما، حدود ۲۵% تا ۳۳% از زنان بعد از یک بار عمل لقاح مصنوعی، باردار می‌شوند اما شانس موفقیت کاملا به تخمک زن وابسته است.